1e Broer & Zussendag

Deze dag weet ik nog zo goed. E. was in februari bij ons komen wonen en mocht pas in juli zijn zus en zusje weer voor het eerst zien, nadat ze abrupt uit elkaar zijn gehaald. Zelf heb ik ook een zus en een zusje en ik kan me niet voorstellen hoe dat moet zijn voor een kind van 7 jaar, die plotseling zijn zus en zusje niet meer dagelijks ziet of niet even een knuffel kan geven wanneer je daar zin in hebt. E. is heel hecht met zijn zusjes en heeft het dan ook vaak genoeg over ze. Jeugdzorg had bepaald dat E. zijn zusjes maar 2x per jaar hoefde te zien, maar met moeder kon er regelmatig (wel bijna maandelijks) een bezoekmoment worden ingepland. Mijn partner en ik vonden dat veeeeeeeel te weinig om je zusjes te zien, vooral als je met ze bent opgegroeid. Mijn partner en ik hebben vanaf het begin tegen elkaar gezegd dat het belangrijk is dat E. zijn zusjes en broer regelmatig zou blijven zien, ook al zouden we telkens naar de andere kant van Nederland moeten reizen het maakt ons niet. We wilden ervoor zorgen dat de band tussen hun zou blijven, ondanks dat ze apart wonen. We waren verbaasd om de uitspraak van Jeugdzorg ''elkaar 2x per jaar zien is voldoende''. Gelukkig hadden de verzorgers van zijn zus en zusje daar een andere kijk op en stonden we aan dezelfde kant. Onderling regelde wij belmomenten d.m.v. videobellen via what's app, zolang de kinderen elkaar niet in levende lijve konden zien. In juli hebben wij dan ook zelf het bezoek geregeld tussen E. en zijn zusjes. De verzorgers van zijn zus en zusje wilden dan ook alle kinderen bij elkaar hebben. Mijn andere (stief)zoon ging dan ook gezellig mee. Omdat wij als enige niet bij de rest in de buurt wonen hebben we gekozen voor een middenweg om af te spreken. Nog steeds voor ons minimaal een uur reizen maar dat maakte ons niet uit. Ook waren er veel leeftijdverschillen tussen de kinderen en hebben we afgesproken om bij een boerderij af te spreken waar de kinderen ook lekker konden spelen en wat konden eten/drinken. Het jongste zusje verbleef bij familie van moeder en mijn partner en ik waren daar een beetje sceptisch over hoe zij zou kunnen reageren. Mijn partner wordt natuurlijk als boosdoener gezien en ik heb mijn aanvaringen gehad met moeder, dus ja wie weet hoe ze zou reageren. Maar bleek wel weer dat we bevooroordeeld waren, want ze waren allemaal ontzettend aardig en we konden goed met elkaar overweg. Omdat het bijna 8 maanden was geleden dat E. zijn zusjes voor het laatst had gezien wilden we zijn zusjes namens E. een cadeautje geven. We hebben bedacht om een ketting met een ster te kopen; twee roze sterretjes voor de meisjes en twee zilveren sterretjes voor de jongens, voor zijn broer hebben wij ook eentje gekocht. Het stond symbolisch voor de sterren aan de hemel, zodat ze altijd verbonden met elkaar zullen zijn, ook al wonen ze niet meer in één huis en als ze naar de hemel kijken dat ze in de sterren elkaar kunnen zien. We hoopten dat het een soort houvast zou kunnen zijn om aan elkaar te denken en als ze elkaar zouden missen. De kinderen waren door het dolle heen om elkaar weer te zien en hebben een hele fijne dag gehad met het spelen. Het afscheid was dan ook super emotioneel en we hebben die dag wel honderden foto's gemaakt. Wat was het fijn om E. zo te zien met zijn zusjes, zo te zien genieten van de quality time die ze samen hebben gehad. E. was heel blij en daar deden we het voor. Toen E. nog bij moeder woonde hebben we zijn zus en zusje ook vaak genoeg gezien en zijn oudste zus ook meegenomen. Dus die kenden wij ook al en het was ontzettend fijn om hun ook weer terug te zien. Mijn partner en ik hebben het vaak genoeg erover gehad dat als het kon.. we alle kinderen in huis hadden genomen, maar helaas ons huis is te klein daarvoor en misschien is het wel een droom die nooit uit zal komen, aangezien het niet onze biologische kinderen zijn en we het dan ook niet voor het zeggen hebben. We zagen dat E. zijn emoties alle kanten op gingen deze dag en bij thuiskomst was hij dan ook ontzettend moe en uit zijn humeur, wat volkomen logisch is maar wel weer zorgde voor een driftbui. We hebben geprobeerd om dit zo goed mogelijk in goede banen te leiden. Zo zie je dat toch zo een fijne dag en een stralend jochie, voor heel veel verdriet kan zorgen, omdat je je zus en zusje vlak daarna weer moet missen. Gelukkig hadden we beter contact met de moeder van J. gekregen in die periode en kwam zijn broer steeds vaker bij ons logeren. In feite word je dan toch een beetje enigskind plotseling, je woont namelijk voor vast alleen bij papa en (stief)mama en je broer komt alleen af en toe in het weekend en je zus en zusje ja daarvoor moet er maar gekeken worden wanneer er tijd is om ze weer even te mogen zien (zo voelt het vanuit Jeugdzorg). Wat mij het meest daarvan irriteerde van Jeugdzorg, was dat de bezoekmomenten tussen moeder en het zien van zijn zus en zusje niet in balans waren. De kinderen zijn abrupt van school gehaald en hun hele leven veranderde. Als E. ergens problemen mee had dan moesten we maar zeggen dat het de schuld was van ....... (de naam van de Jeugdzorgmedewerker), ja oké en nu als we dat hebben gezegd what the *pieeeeeep* heeft het kind daaraan? He-le-maal niks. We hebben echt geluk met de verzorgers van zijn zusjes dat ze er net zo in staan en we dit hebben kunnen realiseren. Paar maanden later hebben wij een fotoalbum gekocht met o.a. de foto's van deze dag erin, zodat het voor altijd een mooie herinnering blijft. Ik ben ontzettend benieuwd naar soortgelijke verhalen. Ook vraag ik me af of wij de enige zijn die het gevoel hebben dat moeder constant wordt voorgetrokken en vader bijna niks te zeggen heeft, ondanks gedeeltelijke voogdij. Laat het mij weten in de comments, mag ook privé als je het niet met iedereen wilt delen! . . . . . . . . #StepMomQueen #1eBroer&Zussendag #QualityTime #Bestmemories #Goodmemories #Hereniging #Foto's #Boerderij #Sterrenketting #Sterrenaandehemel #Gemis #Liefde #Broer&Zusliefde #Oneindigeliefde