top of page
Search

2 X 2

Writer's picture: Tatiana BelhajTatiana Belhaj

Een peuter van 2 jaar, een pasgeboren baby van bijna 2 maanden, 2e keizersnede en 2 gezondheidsklachten die erbij zijn gekomen.


Velen van jullie wisten niet dat ik opnieuw ben bevallen van nog een prachtige dochter. Dit is een bewuste keuze geweest. Hoe groter mijn gezin wordt hoe meer ik tot het besef kom wat nou echt belangrijk is in het leven. Gezondheid op nummer 1 en daarnaast onvoorwaardelijke liefde. Onze cirkel wordt steeds kleiner en dat is prima. Vandaar de bewuste keuze om niet aan de klok te hangen dat we opnieuw een kleine verwachtte. We zijn veranderd. Ik ben veranderd in wat ik wil en wie ik wil betrekken in hetgeen wat we meemaken.


Ze zeggen problemen komen in meervoud. Hier zijn wij het levende bewijs van. Iets wat zo mooi hoort te zijn.. vooral de eerste dagen met een pasgeboren baby, was voor ons een hel. Vlak na de bevalling ben ik opgenomen geweest vanwege een hersenvliesontsteking. Per toeval ontdekte ze dat ik vocht achter mijn longen had en een knobbel bij mijn lymfeklieren. Uiteindelijk bleek dat er meerdere knobbels zitten. Hiervoor ben ik nog steeds in behandeling. Herstellen überhaupt komt er dan ook niet van. Ons gezin werd uit elkaar gerukt, onze dochter van twee die verbleef bij mijn ouders gedurende mijn ziekenhuisopname en mijn partner was vijf dagen alleen met de kleine. Onze oudste dochter wilde lange tijd niks van me weten, raakte ontregelt en schreeuwt de boel bij elkaar als ze moet slapen of als ze eventjes wakker wordt. Voor mijn gevoel heb ik beide dochters in de steek gelaten, niet dat ik een keus had, maar mijn eerste dagen wennen als nieuw gezin die heb ik niet gehad.


Ik ben iemand die niet bij de pakken gaat neerzitten. Als iets mij zelf lukt dan doe ik dat ook. Mensen zien mij dan ook weleens in de stad en als ik mijn verhaal vertel dan wordt er vaak gezegd dat ik er goed uit zie voor iemand die ziek is. En ik weet dat dat goed bedoelt is, maar mensen zien alleen de buitenkant en niet hoe je je van binnen voelt. Soms zeg ik dan ook dat het goed gaat, je weet wel die standaardzin die je gebruikt om mensen en niet lastig te vallen maar ook niet om zielig gevonden te worden. Ik heb dan ook goede en slechte dagen. Soms heb ik momenten dat ik niet eens normaal kan lopen. Over het algemeen ben ik moe en op een slechte dag kost stofzuigen al teveel energie. Laat staan om goed voor mijn meiden te kunnen zorgen. Je doet dit wel, omdat je weet dat het moet, maar eigenlijk laat je lichaam dit niet toe. Het werd dan ook nog zwaarder omdat mijn partner weer 40 uur ging werken.. pff hoe ga ik dit doen dacht ik. Want niet alleen fysiek is het zwaar, maar mentaal ben ik ook aardig uit mijn doen. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de hormonen die door mijn lijf gieren en het feit dat je weer moet "ontzwangeren". Waar moet ik de ruimte en tijd vandaan halen om dat te kunnen doen.


Zucht.. een diepe zucht. Sinds kleins af aan droom ik al van een groot gezin, maar dit is niet hoe ik het voor ogen had. Dat één van mijn bonuskinderen nu op een plek is waar hij niet hoort en wij hem niet kunnen helpen, omdat het systeem zo verrot is.. breekt mijn hart nog elke dag. Dat ik op dit moment mijn dochters niet kan geven wat zij nodig hebben breekt mijn hart nog des te meer. Ze zijn nog zo klein en ik voel me soms emotioneel gezien niet beschikbaar. Gelukkig hebben ze hun papa, maar ik zie ook dat hij op is. Ik wil dit voorkomen zodat hun stabiele factor ook niet nog eens wegvalt, maar ik weet niet hoe ik dat momenteel kan opbrengen.


Dankzij de toeslagenaffaire zitten we in de SHIT. Ik durf openlijk te spreken over onze problemen en schaam me er niet langer meer voor. Boodschappen doen we nu regelmatig bij de voedselbank, de schulden stapelden op en we moesten een budgetbeheerder inschakelen sinds afgelopen maandag is er vrijwillig bewind uitgesproken want we willen rust, bijna je huis kwijtraken was geen optie. Daarnaast door alle stress en alle ballen die we proberen hoog te houden, blijft het huishouden vaak liggen. Gelukkig is het niet vies dat het niet leefbaar is, maar heel veel spullen die opgeruimd moeten worden die staan overal en nergens en ik kom er gewoon niet aan toe. Ik schaam me voor mijn huis en ontvang dan ook liever geen mensen thuis. Voor onze problemen hebben we het wijkteam benaderd en we staan op de wachtlijst voor huishoudelijke hulp via WMO. IK WIL RUST! Hoe erg ik ook het gevoel heb dat ik heb gefaald, doe ik er alles aan om mijn gezin de liefde, rust en stabiliteit te geven. Ik wil niet de ouder zijn die opgeeft. Ik wil de moeder zijn die ik altijd heb willen zijn en dat ik dat nu niet ben doet mij intens verdriet. Ik ben hierover geïnterviewd voor het tijdschrift WIJ, de titel luidt "SPIJTMOEDER", hierover zal ik later meer vertellen.


Maar hoe dan ook opgeven is geen optie. We hebben al zoveel te verduren gehad en ja ik zit al jaren in overlevingsstand, maar ik manifisteer het dat we meer lichtpuntjes zullen hebben en dat de rust eindelijk zal komen met alles wat ik heb ingezet voor de meiden en indirect ook voor de jongens en voor onszelf.


Met mijn verhaal ben ik niet op zoek naar medelijden. Hoe zwaar het vaak ook is, dit overkomt alleen de allersterksten om te kijken hoe je ermee omgaat en om je nog sterker te maken. Het is zogezegd een gegeven. So I will servive!! Neemt niet weg dat ik mensen wil blijven inspireren om nooit op te geven en ze te bemoedigen om om hulp te vragen dat dit geen schande is, dat men leert om er openlijk over te praten en men steun kan vinden bij elkaar. Want mensen chronische stress of een depressie is echt een DING, en ja dit kan je de das omdoen. Vraag op tijd om hulp! Mijn deur staat altijd open voor iedereen, mocht je de behoefte voelen om te praten stuur mij gerust een berichtje, je geheim is veilig bij mij. Ook als ik misschien kan helpen voor het aanvragen van huishoudelijke hulp bijvoorbeeld, want eigenlijk kwam ik niet in aanmerking omdat ik een gezonde partner heb die dit zou kunnen doen. Hoe dan ook.. ik ben er.





 
 
 

Recent Posts

See All

Houden van is ook loslaten

Soms is houden van ook loslaten, in dit stadium bevinden wij ons nu. Na jarenlang strijden en vechten is voor ons de koek op, niet omdat...

Comments


Post: Blog2_Post
  • Facebook
  • Twitter
  • LinkedIn

©2019 by StepMomQueen. Proudly created with Wix.com

bottom of page