Eigen Kracht Conferentie

Voor de mensen die niet bekend zijn met een Eigen Kracht Conferentie.. Deze wordt vaak ingezet om regie te krijgen over je eigen leven, om met behulp van je netwerk plannen te bedenken om problemen op te lossen. Mijn vriend en ik werden uitgenodigd om deel te nemen aan een Eigen Kracht Conferentie wat georganiseerd was door de: WSG (William Schrikker Groep). Beter bekend als: Jeugdzorg. De moeder van de jongste had dringend hulp nodig van haar netwerk om haar te ondersteunen. We reden hiervoor weer eens naar Rotterdam. Vader was niet op de juiste manier bejegend door de tegenpartij en we hadden moeite om aanwezig te zijn tijdens dit gesprek. Waar het contact ineens verwaterde tussen ons en moeder weten we niet, maar de spanningen liepen erg hoog op. Er waren ook andere instanties van de partij die het gesprek eerst ondersteunde, uiteindelijk was het de bedoeling om met de familie van moeder rond de tafel te zitten, in een aparte ruimte samen met ons. Het gesprek verliep vanaf het begin al stroef, omdat naar onze mening het kind niet voorop stond. Zijn naam werd bijna niet eens genoemd, waarvan ik al zoiets dacht: waarom zijn we nou eigenlijk hier? Vader deelde die gedachten. Maar hij liet het laten we het zo zeggen, op een niet subtiele manier merken. Je kon aan zijn hele lichaamstaal zien dat hij het er niet mee eens was en al helemaal niet nadat we zo bejegend waren door de tegenpartij. Maar goed.. we hadden alles ervoor over om het kind te helpen en er dus deels te zijn voor moeder. Tot het moment we in de aparte ruimte moesten zitten. We wisten niet wat ons overkwam. Niemand nam het initiatief om doelen op te schrijven. Mijn vriend en ik hadden thuis al een aantal dingen op papier gezet. Omdat niemand begon.. nam ik het initiatief (jawel de buitenstaander) om dingen op het bord te schrijven. Aan de andere kant werd er gelachen en in een andere taal gesproken, zodat wij daar natuurlijk niks van konden verstaan. Het is op zo'n moment zo ontzettend moeilijk om je in te houden of om je mond te houden en er wat van te zeggen, maar gelukkig konden we dat wel en gingen we vrij snel terug naar de algemene ruimte om het te bespreken met de instanties. Mijn vriend en ik hadden in juli een vakantie geboekt om naar Spanje te gaan. We hadden een voorstel gedaan om 1x in de twee weken het kind op te halen, zodat hij de weekenden bij ons kon komen logeren. We kwamen er al snel achter dat er een weekend was dat wij niet konden vanwege de vakantie. We hadden al geboekt en konden deze reis dan ook niet wijzigen. De data's stonden nog niet officieel vast om het kind 1x in de twee weken op ons te nemen, maar ja hoor daar kwam het probleem. Wij moesten onze vakantie maar cancellen, want dat zou ons weekend zijn. Maar hallo, dat gaat niet zomaar. Deze vakantie stond al gepland. Voor ons gevoel moesten we alles maar doen wat moeder vroeg en alles ging zoals hoe zij dat wilde, maar niemand hield rekening met ons. Eigenlijk zaten we daar voor spek & bonen, maar goed je gaat natuurlijk in eerste instantie omdat je er wilt zijn voor je kind. En in mijn geval dan voor mijn stiefkind. Het ging van kwaad tot erger, waarvan ik niet in de details wil treden. Laten we het zo zeggen dat er woorden zijn gevallen waar je U tegen zegt. Gelukkig konden we de eer aan onszelf houden en zijn we op een nette manier weggelopen van de situatie. We hebben een mail opgesteld naar Jeugdzorg, want de jeugdzorgmedewerker ging halverwege het gesprek weg. We kregen bijna tot geen reactie van de WSG en moesten het maar hiermee doen en kijken hoe we het die weekenden zouden oplossen. Je kan je wel voorstellen dat we goed kwaad waren vooral om hoe het gesprek was verlopen. Het was voor ons vooral frustrerend, omdat wij daadwerkelijk daar naartoe zijn gereden om te helpen en dus om te bemiddelen hoe we het anders gaan doen voortaan. Op een gegeven moment werd het persoonlijk naar mij en was dat een reden voor ons om daar liever van weg te lopen, dan andere dingen te veroorzaken. Ik voelde me aangevallen, niet persoonlijk, maar in die zin dat bij meerdere de gevoelens ontzettend hoog werden en ik een makkelijk doelwit was om de frustraties op te kunnen uiten. Ook ik ben een mens en voelde woede opkomen op dat moment, ik kon haar eerlijk gezegd wel wat aan doen. En ik denk ook dat een ieder ander hetzelfde had gedacht, maar je moet sterk blijven en er boven staan.. en dat stukje.. dat is lastig, het meest moeilijke van allemaal. Ik dacht bij mezelf: Tatiana hou je in en ga je niet verlagen tot hun niveau. Op het moment dat ik werd aangevallen zei mijn vriend eigenlijk niks en daar was ik best wel kwaad over. Ik kon niet begrijpen dat hij niks zei, maar achteraf als ik terugdenk.. hij haalde me wel uit de situatie door daarvan weg te lopen. Ook al lijkt het misschien voor de tegenpartij dat wij het niet aankonden. Hij gaf zelf ook aan dat hij niet weet hoe hij had gehandeld als hij er wel direct op had gereageerd. En ook daarover toen ik terug ging denken.. dacht ik ja, daar zit wel wat in. Gelukkig heb ik lekker kunnen schreeuwen en tieren in de auto, 1,5 uur lang onderweg terug naar huis. Ook dat is iets wat mij niet fijn leek voor mijn partner, aangezien hij nog meer in die situatie zit dan ik. Het is namelijk zijn bloedlijn. We merkten toen al dat we geen steun konden vinden bij Jeugdzorg, terwijl dat wel echt nodig is in zo'n situatie. Alles moesten we doen op eigen houtje en ook dat zijn momenten geweest dat je alleen elkaar hebt en niks anders. Het is tevens ook meteen een relatietest die je ondergaat.. zonder dat je het door hebt. . . . . . . . . #StepMomQueen #EigenKrachtConferentie #Jeugdzorg #Bemiddelen #Aanval #Persoonlijk #Sterkinjeschoenenstaan #Erbovenstaan #Dichtbijjezelfblijven #Liefde