Spoed oudergesprek

In Januari 2020 kregen we een zogeheten: ''Spoed telefoontje''. E. was volgens school he-le-maal ontregelt en uit zijn doen. De exacte woorden die ze gebruikte waren: ''Het gaat eerder slecht met E., dan goed''. Oké, dit horen we voor het eerst. Wij waren dan ook verbaasd dat we niet eerder een berichtje hadden gekregen/ een telefoontje dat het niet goed gaat met E. op school. Tuurlijk had E. thuis ook zijn momenten en bij de opvang, maar lang niet zo erg als zijn boze uitingen op school. Maar goed, we werden op een vrijdag gebeld rond een uur of drie en er werd verwacht dat vader op maandag (werk accepteerde het in eerste instantie, maar zijn tweede leidinggevende ging niet akkoord) aanwezig zou zijn voor een spoed gesprek. In het verleden verwachtte Jeugdzorg dat vader binnen no time de volgende dag E. zou brengen naar Rotterdam voor een bezoekmoment met moeder. Terwijl als wij Jeugdzorg belde/ een mail stuurde, we vaak genoeg dagen, soms weken, soms maanden op een reactie konden wachten. Ik denk dat je je dan wel kan voorstellen dat zijn werkgever niet altijd maar accepteert dat hij zo kortdag vrij neemt, aangezien je ook weer thuis aanwezig moet zijn om je kind op te vangen na het bezoekmoment, dat kost je weer een hele vrije dag. Ze konden vader telefonisch niet bereiken en dus werd ik gebeld om af te spreken voor die maandag erop. Ook kon vader uiteindelijk toch niet bij het gesprek aanwezig zijn, maar ik wel als enige ouder. School was hier uiteraard niet blij mee en heeft nog snel kunnen overleggen met de gezinsvoogd. Gezinsvoogd heeft daarover een mail gestuurd naar school om aan te geven: ''Als vader niet aanwezig kan zijn, dan kan Tatiana aansluiten''. Continu hebben ze mij verteld dat ik me nergens mee kan bemoeien, omdat ik geen rechten heb, maar als vader niet kan dan mag ik wel ineens E. naar Rotterdam rijden/ aanwezig zijn bij een gesprek op school. Het gesprek natuurlijk niet om mij, maar om het welzijn van E., maar nog deed het me wel wat dat ik alleen goed genoeg was als vader niet kon. Die maandag erop hadden we het gesprek en toen kwam ik erachter dat school niet alles deelde met vader over wat er zich heeft afgespeeld. Het ging dus eerder slecht als goed en E. heeft veel last gehad van het laatste telefoongesprek waarbij er werd opgehangen in zijn oor. Hij schreeuwde veel, had moeite met luisteren en verstoord de klas regelmatig. Ik heb gevraagd sinds wanneer dit speelde en toen gaf de school aan dat het sinds eind november 2019 al zo ging. Waarom wordt er nu pas aan de bel getrokken? We hadden de afspraak dat er direct contact zou worden opgenomen als het niet goed zou gaan met onze E., de school presenteerde hun zelf als dat ze bekend zijn met dit soort kinderen en dat de Interne Begeleider vaker een gesprekje zou hebben met E. vanwege de situatie, maar niets was minder waar. We schrokken dan ook toen we hoorde over de incidenten van school. Achteraf is het ook moeilijker om dan met het kind rond de tafel te zitten en het te bespreken. Vaak weten ze niet eens meer wat er is gebeurd of ze kunnen dat makkelijker zeggen: ''ik weet het niet meer'' als ze zich schamen bijvoorbeeld voor iets wat ze hebben gedaan/ misschien wel geen straf willen krijgen. Wat mij het meest is bijgebleven van het gesprek is dat Jeugdzorg tussen neus en lippen door zei: ''dit is een tijdelijke oplossing voor E., voor in ieder geval 2 jaar blijft E. bij Papa en Tatiana wonen''. Ik viel bijna van mijn stoel.. zo erg schrok ik ervan dat ze dat zei. Maar wacht even.. dat is niet het perspectief hoe de Gezinsvoogd het aan ons heeft verteld, want als dat het plan was vanaf het begin dat E. na 2 jaar weer terug zou gaan naar zijn biologische moeder, dan hadden we heel hard gezegd dat we hem niet in huis zouden nemen. En waarom niet.. omdat het kind dan nog meer trauma's zou oplopen en daar wilden wij juist aan werken samen met E. om het te kunnen verwerken, maar ook om te leren omgaan met zijn emoties. Uiteraard moest ik dit vader ook vertellen.. vader was niet blij op z'n zachts gezegd. Met mijn beste vriendin, een goede jurist gingen wij rond de tafel zitten om te kijken of dit wettelijk gezien zou kunnen. Vader en moeder hebben gedeeltelijk gezag, maar het is niet gebruikelijk om het kind weer terug te plaatsen bij moeder als het kind al 2 jaar bij vader woont en een positieve ontwikkeling door maakt. Toch... zit het ons tot de dag van vandaag niet lekker, omdat wij vaker verhalen lezen dat het kind weer terug wordt geplaatst bij een moeder. Omdat E. onder de OTS (Onder Toezicht Stelling) valt, is er een paar keer een hoorzitting geweest. Ook in die rapportage naar de rechter stond ineens dat E. in ieder geval voor 2 jaar bij ons zou komen wonen. We voelen ons gemanipuleerd, gekleineerd en bedonderd. We hadden namelijk al eerder het gevoel dat Jeugdzorg niet dacht in het belang van het kind, maar altijd in het belang van moeder. In mijn andere blogs heb ik het daar weleens over gehad dat de toeslagen (kindgebondenbudget en kinderbijslag) bijvoorbeeld wel bij moeder konden blijven volgens Jeugdzorg. Dat is één voorbeeld van de velen waarvan wij denken dat Jeugdzorg aan de kant staat van moeder. En dat dit soort acties alleen maar voor meer verwarring zorgen bij E. We hadden namelijk in overleg met de speltherapeut (die later in beeld kwam) besproken om E. te vertellen over zijn perspectief. En hebben dan ook aangegeven dat hij voor altijd bij ons zou blijven wonen. Hierover vertel ik later meer in een volgende blog. Tot de dag van vandaag heeft de gezinsvoogd nog geen duidelijkheid gegeven over het perspectief van E. en proberen wij duidelijkheid te creëren. Stel dat E. terug zou gaan naar moeder zijn wij bang om hoe hij zal reageren dat hij weer ergens anders gaat wonen (na twee pleeggezinnen, een uitwijkhuis, dan bij vader), dat hij weer moet wennen bij een andere school (de velen scholen die hij al heeft gezien), maar ook dat hij zal denken dat wij niet betrouwbaar zijn aangezien we hem hebben verteld dat hij nooit maar dan ook nooit weg zou hoeven bij ons. Het is iets waar wij nog dagelijks in zitten en het is ontzettend vermoeiend om daarmee bezig te zijn. We proberen met E. om het zo neutraal mogelijk te houden en ervoor te zorgen dat hij er niks van mee krijgt. We houden altijd in ons achterhoofd dat kinderen meer weten dan wij denken, ook al proberen we nog zo te behoeden voor boze ogen. Wie herkent zichzelf hierin? Voel je vrij om een comment te plaatsen over jouw verhaal/ gedachten hierover. . . . . #StepMomQueen #Spoedoudergesprek #Geschokt #Geschrokken #Emoties #Bedonderd #Gekleineerd #Gemanipuleerd #Jeugdzorg #Telefoongesprek