It’s been a while. Op dit moment is er zoveel gaande, zoveel waar we ons mee bezig houden en tegelijkertijd probeer je je hoofd boven water te houden. Jeugdzorg heeft het weer voor elkaar hoor om een kind helemaal te verpesten en dus vooral niet te handelen in het belang van het kind. Iemand die de functietitel Jeugdbeschermer heeft, maar eigenlijk is het gewoon legale kinderhandel. Yes, I said it! Cause that’s EXACTLY what it is.
Het rechtssysteem zette mij aan het denken.. waar is eigenlijk DE STEM van het kind? Pas wanneer je 12 jaar bent heb je “recht van spreken”, maar hoe zit het met de kinderen die daaronder vallen? Hoe zit het op het moment dat een kind zwaar mishandeld is, een ouder een poging doet tot moord, er signalen zijn van evt misbruik etc. hoe kan het dat Jeugdzorg op de hoogte is van de strafbare feiten, die notabene grotendeels op papier staan vaak (wat bij ons het geval is), wat betekent dat een ouder dit zelf kenbaar heeft gemaakt en dan NOG dan nog ervoor kiezen om onbegeleide bezoeken te laten plaatsvinden? Dit is serieus wachten op een ‘worst case scenario’, letterlijk vragen om problemen. En gedane zaken nemen geen keer hè, maar nee.. de ouder in kwestie heeft testen doorlopen, er heeft contactherstel plaatsgevonden dus ja we vergeten maar wat er is gebeurd, wat voor trauma’s het kind heeft opgelopen, hoe het kind reageert wanneer hij/ zij de ouder ziet etc. We negeren vooral de #REDFLAGS, want het is o,zo belangrijk dat een kind contact heeft met beide ouders.
En in hoeverre is dat veilig? In hoeverre kan Jeugdzorg die zekerheid bieden dat het kind veilig is bij de andere ouder zonder toezicht? Wie let er op het gedrag van het kind voor een bezoekmoment en na het bezoekmoment? Wie gaat dat oplossen? Wie helpt het kind nou werkelijk? Er worden instanties ingezet, zoals speltherapie, het zij een zorgboerderij omdat een kind niet naar een reguliere BSO kan, het zij speciaal onderwijs omdat het kind niet optimaal kan functioneren en moeilijk tot leren komt, het zij een weekendpleeggezin om de ouders/ verzorgers te ontlasten, het zij intensieve traumabehandelingen die het kind moet volgen etc. en ondertussen blijft het kind maar verder in die put raken en hebben vaak kinderen met enorme heftige jeugdtrauma’s bijna tot aan geen kans om mee te gaan in de maatschappij. De feiten liegen dan ook niet, dat kinderen die enorm getraumatiseerd zijn en niet de juiste behandeling krijgen in de criminaliteit terechtkomen. En waar is Jeugdzorg om het kind te beschermen daartegen? Ik zie ze niet, tenminste ze zijn er wel, maar niet voor het kind in ons geval.
Wij moeten nabijheid bieden en genoegen nemen met dat het kind getraumatiseerd is en er pieken en dalen zullen zijn en dus het kind ook kan terugvallen in oude gewoontes. Ok, check! Dat punt snappen we en we zijn er onvoorwaardelijk, maar op het moment dat wij als ouder/ verzorger signalen benoemen wat ernstig invloed heeft op zijn gedrag en je doet er niks mee? Uiteindelijk sta je met je gezicht tegen de muur, want hoe meer er “fout” gaat, hoe beter. De OTS (ondertoezichtstelling) zou eraf gaan deze maand, maar ze hebben weer wat gevonden hoor wat er “niet goed gaat”, wat totaal niet vanuit deze kant komt, maar van de andere kant waar er geen medewerking wordt verleend. Maar wie is de gebeten hond? WIJ!
Ik vind het oprecht bizar dat wij in een land leven, waarbij een ouder strafbare feiten heeft gepleegd en dus nog steeds niet achter slot en grendel zit en het recht heeft om het kind te mogen zien zonder toezicht. Als kindercoach hoor ik zat verhalen waarbij de ouder een melding doet over het kind, omdat het zich misdraagt en soms van kwaad tot erger gaat waarbij het kind fysiek wordt en dan komt Veilig Thuis ter sprake, maar wanneer Jeugdzorg op de hoogte is van strafbare feiten waarbij een ouder een kind niet alleen fysiek maar ook mentaal heeft mishandeld en getekend heeft voor de rest van zijn leven, vindt er contactherstel plaats tussen ouder en kind vanwege de hechtingsstoornis die is ontstaan. Want ja een kind heeft altijd zijn moeder en vader nodig, ja tot een zekere hoogte, niet als het onveilig is voor een kind zodanig dat het kind ontregelt raakt voor een bezoekmoment en na een bezoekmoment. Mij kan je niet overtuigen dat een kind dan altijd beide ouders nodig heeft, ondanks de loyaliteit wat een kind altijd zal hebben naar de ouder die ze het leed hebben aangedaan. Jeugdzorg hoort de trauma’s juist te doorbreken en niet voort te zetten, maar goed wie ben ik…
Vanaf het begin heb ik gezegd dat ze ons niet klein zouden krijgen, maar eerlijk is eerlijk het is ontzettend zwaar om ons gezin momenteel bij elkaar te houden. Er zijn namelijk meerdere kinderen in het spel, mijn gezondheid gaat daarnaast achteruit en nu is het zo dat het niet veilig is voor ons allemaal omdat er vaak vanuit het kind impulsieve reacties kunnen komen waarbij je gewoon niet weet wanneer het gedrag omslaat. In een blinde woede kan er veel gebeuren, onbedoeld, maar zoals al eerder benoemd ‘gedane zaken nemen geen keer’. En natuurlijk denk ik niet alleen in hokjes dat er een schuldige en een slachtoffer is, ik doe niet aan victem blaimen, maar we moeten wel iedereen meenemen in zijn geheel. Het is namelijk op meerdere vlakken niet veilig, voor het kind niet, maar ook voor de rest van het gezin niet. Op het moment zitten we zo in een tweestrijd, want je wilt niemand te kort doen of dat het lijkt alsof er iemand weg moet gaan voor verbetering, maar dit is geen doen zo. En dat allemaal vanwege de Jeugdbeschermer of Gecertificeerde Instelling (de legale kinderhandel), die totaal niet denken in het belang van het kind, maar van hun portemonnee. We gaan weer een gevecht moeten aangaan, het wordt weer als een TEAM in de rechtbank staan binnenkort, maar alleen de sterkste overwinnen. We zijn nu zover gekomen dat we echt niet mogen opgeven, maar makkelijk is het niet om te vechten tegen het systeem.
Dit helpt mij om het een plekje te geven en er beter mee om te gaan, want als ik er niet over praat ga ik er letterlijk aan onderdoor. Ik hoop dat andere ouders/ verzorgers die hier doorheen gaan iets/ iemand hebben om het te kunnen verwerken. Doe dit alsjeblieft.. schrijven gaat mij makkelijk af, maar er in persoon met iemand over praten niet. Hulp vragen? Even een dagje kindvrij zijn bijvoorbeeld om op te laden? Wat is vragen om hulp? Dat komt vrij weinig in mijn woordenboek voor, maar ik doe het steeds vaker.. en waarom wij kunnen dit momenteel niet alleen. Denk dat als ik ervoor zou kiezen om niet terug te vallen op de mensen in mijn omgeving, dat je mij zou kunnen oprapen van de grond. Dus doe het alsjeblieft, voor jezelf maar ook voor de mensen in je omgeving zodat ze enigszins je kunnen bijstaan in deze battle.. 🫶🏽 .. je bent niet alleen.
#StepMomQueen #hetleeddatjeugdzorgheet #REDFLAGS #legalekinderhandel #eenteameentaak #fightingbattles #SURVIVOR #💙
ความคิดเห็น