Hij komt bij ons wonen!

Zonder enige twijfel hebben wij samen die beslissing genomen.. E. (de jongste), nu inmiddels 7 jaar kan niet langer meer bij zijn biologische moeder blijven wonen. Het ging van een OTS (Onder Toezicht Stelling) naar een spoed UHP (Uithuisplaatsing), goh dat komt letterlijk als een klap in je gezicht binnen. Hoe vervelend ook dat hij daar niet meer kon blijven wonen, wilde wij meteen de zorg dragen voor hem. En ja ons flatje was nog steeds te klein en ja we hebben maar één slaapkamer en ja je kan je kont bijna niet keren in dit huis, maar we dachten zolang de Liefde voorop staat kunnen we het aan. Alles moest zo snel mogelijk geregeld worden. Jeugdzorg is bij ons thuis geweest om te kijken of ons flatje kindproof was. Deze dag kon ik er helaas niet bij zijn voor de check up, maar gelukkig kon mijn lieftallige beste vriendin wel aanwezig zijn. Jeugdzorg had een aantal punten die we moesten veranderen namelijk: de jassen in de gang, een andere eettafel waar we in ieder geval als gezin aan konden zitten, wat speelruimte voor E. in de woonkamer. We gingen hier direct mee aan de slag om andere meubels te krijgen. Ons budget was op dat moment niet zo groot, dus we moesten het hebben van de ''tweedehandse spullen''. We kwamen een vrouw tegen die ons van alles had gegeven, daarbij ook een éénpersoonsbed voor kinderen. Ze heeft de spullen ook nog eens bij ons thuis afgeleverd. We waren haar zo dankbaar voor deze spullen, want tegenwoordig is het heel schaars als er zulke mensen op je pad komen. Iedereen denkt: ikke ikke ikke. Naast de aanpassing van onze woning, moesten we ook op korte termijn de opvang en school regelen, maar ook de inschrijving bij onze woning, kindgebonden budget en kinderbijslag, zorgverzekering, inschrijving huisarts en ga zo maar door. Het hele riddeltje wat je eigenlijk vanaf de geboorte regelt maar dan voor een kind van al 6 jaar. Dit verliep erg stroef rondom Jeugdzorg, al helemaal omdat zij vond dat kindgebonden budget en kinderbijslag niet in het belang was van E., maar ook dat dit wel bij moeder kon blijven. Hoezo? Het kind woont niet meer daar, waarom moet het kindgebonden budget en kinderbijslag bij haar blijven? Ook werd er gezegd dat sinds januari 2019 de inschrijving al was geregeld bij onze woning, maar op het moment dat E. bij ons kwam wonen, kwamen wij erachter dat er nog helemaal niks was geregeld door Jeugdzorg. We hebben keihard moeten vechten om alles voor elkaar te krijgen. Ook vond Jeugdzorg dat die inschrijving wel kon wachten, maar om E. te kunnen aanmelden bij een school of bij een huisarts hadden we dat wel degelijk nodig. Zo hebben we er ook maanden over gedaan om de ID en zorgpas in ons bezit te krijgen. Wat een gedoe! We hebben noodgedwongen contact opgenomen met het wijkteam om ons bij dit soort zaken te ondersteunen. Uiteindelijk hebben we alles zelf geregeld. Van de inschrijving tot aan de huisarts en alles er tussenin wat ik net heb beschreven. Daarnaast hebben wij keihard eraan gewerkt om onze meubels te vervangen en is Jeugdzorg op z'n zachts gezegd nooit meer komen kijken daarna of we de woning daadwerkelijk hebben aangepast. Wij voelden ons niet serieus genomen. Het was net alsof ze een kind kwijt moesten en zo snel mogelijk ergens wilde dumpen en totaal niet deden of het kind dus bij vader werd geplaatst. We hebben 3 scholen vlakbij ons huis zitten en we kregen meteen een goed gevoel bij één school, daar werden we met open armen ontvangen en waren ook kindjes met een rugzakje welkom. Ook bij de opvang hadden we na de eerste keer al meteen een goed gevoel, het was net je familie bij wie je naar binnen stapte. Ook daar werd E. met open armen ontvangen en kunnen we tot de dag van vandaag nog steeds bij terecht als we vragen hebben of moeite met de opvoeding. Ondanks dat Jeugdzorg ons niet goed op weg heeft geholpen, kunnen we wel trots zijn op onszelf dat we alles zelf hebben geregeld. Het was ontzettend zwaar, omdat ik ook nog eens paar dagen daarvoor voor de tweede keer was geopereerd aan mijn buik, mijn hormoonhuishouding was namelijk nog steeds niet op orde. E. werd bij ons thuis gebracht met al zijn spullen die hij had meegenomen vanuit het uitwijkhuis. Dit waren echt heel weinig spullen, zo sneu om te zien. Hij was eerst terughoudend, toen Jeugdzorg eenmaal weg was gingen we hem alles laten zien en zijn spullen een plekje geven (in ons veel te kleine flatje), maar goed dat wisten we van te voren. Hij kwam binnen met een donker gezichtje (boos en verdrietig tegelijk), je kon zien dat er veel gebeurd was de afgelopen tijd. Ook was hij een stuk voller en had hij echt een rond gezicht. Deze dag en de dagen daarna omtrent Jeugdzorg waren echt slopend en maakt de situatie nog erger eigenlijk, dan dat ze het zouden moeten verlichten. Ook deze periode werd onze geduld veelvoudig op de proef gesteld, het is een hel waar je doorheen gaat samen, maar als het echte liefde is.. is het zeker weten iets waar je ook doorheen komt. Heb jij ook iets naars meegemaakt met Jeugdzorg? Of herken je jezelf in bovenstaand verhaal? Laat het mij weten in de comments! . .

. . . . . . #StepMomQueen #HijKomtBijOnsWonen #UHP #Volledigezorgdragen #Jeugdzorg #School #Opvang #Stress #LiefdeVoorop #28februari2019 #Vergeetdiedatumnooitmeer #Geduldhebben #Relatietest