Zucht.. ik heb de 29 jaar bereikt. En ik tik bijna de 30 jaar aan. Gemengde gevoelens heb ik op deze dag, vandaag, mijn geboortedag, mijn verjaardag.
We leven op het moment in een wereld wat bijna meer geen leven is.. althans dat het niet altijd fijn is wat we allemaal zien op het nieuws en wat er op dit moment gebeurd in de wereld. Als kind heb ik een fijne jeugd gehad, altijd een warm en liefdevol thuis en veel familie en vrienden om mij heen. Je maakte je geen zorgen en ik zag mijn toekomst rooskleurig in.
Toch.. ben ik dankbaar dat ik er nog ben. Er is nog zoveel waar je dankbaar voor mag zijn wat je hebt en welke mensen je nog wel om je heen hebt. Ik heb veel geleerd in mijn tienerjaren, onderweg op ontdekkingsreis om me vervolgens te ontwikkelen tot een jonge vrouw. Ik ben inmiddels 3 diploma's rijker, een startende ondernemer die zichzelf daarin verder wilt ontwikkelen, twee prachtige bonuskindjes van inmiddels 7 en 9 jaar oud, een huis om daadwerkelijk in thuis te komen samen met mijn liefde en de kinderen, dan wel geen baan maar alsnog de vrijheid om niet onder een "baas" te werken.. ik ben dat allemaal en ik ben er trots op dat ik dat ben!
Het is niet makkelijk om dat te beseffen als je uiteraard ook tegenslagen hebt maar echt velen tegenslagen. Het ziekenhuis werd mijn tweede thuis en het leek net alsof ik een abonnement had en je hoorde gewoon bij het meubilair. Dat zijn zwarte pagina's in mijn boek, de dingen die ik heb meegemaakt gaande weg die ik ook niet kan veranderen. En ja, ik ga er nog dagelijks doorheen, maar ik ben hier.. en probeer stil te staan met wat ik wél heb!
Om het al.. dankbaar voor dit leven wat mij is gegeven. Ik geloof dat we allemaal een reden hebben om hier te mogen zijn, dat we een doel hebben en dat we worden uitgedaagd om het beste van ons leven te maken.. dat je wordt getest door beproevingen, maar bovenal.. dat je er van leert.
Vroeger ging de telefoon wat vaker om iemand te feliciteren of stuurde we een kaartje.. het persoonlijke aspect is grotendeels weg anno 2020. Zelf probeer ik mijn dierbaren nog wel op deze manier in het zonnetje te zetten/ om ze een speciaal gevoel te geven op welke manier dan ook. Ik probeer niet mee te gaan met wat de rest doet en hoe ik nu dan ook "alleen" thuis ben mijn vriend gewoon aan het werk is en mijn bonuskind gewoon naar school is.. . voel ik me o.a. speciaal door de mensen bij wie ik thuis kom, zij zijn mijn thuis. Het zijn de kleinste dingen die het hem doen.. De oudste woont dan niet bij ons, maar hij heeft aan zijn vader gevraagd of hij speciaal voor één dagje, voor mijn verjaardag bij ons mocht slapen. Zo vond ik van de jongste al paar weken terug een liefdevol briefje om mij een fijne verjaardag te wensen. Mijn Liefde maakte zijn eigen beat speciaal voor mij en neemt mij een weekend mee naar een hotel (en dat terwijl er weinig inkomen is en ja ik ben eerlijk en geef toe dat het leven niet altijd makkelijk is). Mijn zusje die mijn vriend appt om me te willen verassen (I SEE YOU), maar ook mijn beste vriendin die dagen van te voren zegt: Jij bent bijna jarig, wat gaan WE doen. Als je beste zusvriendinnen bent dan zijn WE jarig en deel je je geboortedag. Ik zie jullie en ik heb jullie. Ik waardeer deze "kleine", maar ontzettend fijne en attente dingen. Ze zijn ontzettend waardevol en vergeten zal ik nooit.
Ik schrijf deze blog dan ook met een lach en een traan. Ik heb me in tijden niet zo happy gevoeld zoals nu.. de kleine dingen doen er wel toe voor mij.
So.. a very Happy Birthday to me! 💙🎈
Comments