Zoals velen van jullie weten ben ik al een tijdje op en af ziek. Ik heb de afgelopen 2 jaar veel in het ziekenhuis gelegen om verschillende redenen. In januari speelt dit al 3 jaar, waardoor ik vaak ziek thuis zat en niet kon werken. De eerste keer dat ik met de oudste alleen zou zijn was natuurlijk rete-spannend! Papa was werken en ik moest toch een keer een band alleen opbouwen met de kinderen.
Ik had voorgesteld om met de oudste te blijven, het was heerlijk weer, het zonnetje scheen en de oudste die is sinds ik hem ken altijd lekker vrolijk en actief. Het is echt een jongetje, zoals ze zeggen.
Toentertijd was het al langere tijd over tussen mij en mijn ex vriend, maar een aantal spullen stonden nog in ons oude huis die we samen hadden gekocht. Gelukkig zijn we als vrienden uit elkaar gegaan en hebben we het goed kunnen afsluiten, waardoor ik toen nog zei: “het zoontje van mijn vriend” gewoon mee kon nemen. Heel awkward zou je denken, maar dat was voor ons het tegendeel.
Ik had toen pas mijn rijbewijs en we reden daarheen. Onderweg had de oudste een croissantje. Je weet wel die snelle hap van een Albert Heijn of een Jumbo die lekker kruimerige, roomboter croissantjes. Ja, die ja. Hij gooide het zakje per ongeluk om in de auto. En ik zag hem naar mij kijken.. zijn ogen werden ineens heel groot en hij schrok. Sommige zouden misschien boos worden dat ze weer zouden moeten stofzuigen, maar ik gaf aan dat het niet erg was en het wel goed zou komen. Ik merkte met dat soort dingen dat hij zoekende was tot hoever hij kon gaan en wat mijn grenzen waren.
Eenmaal bij het huis aangekomen weet je niet wat je kan verwachten van een kind met wie je voor het eerst alleen bent. Wat voor mij lastig was, is dat het niet je eigen kind is en je nog zoekende bent wat wel en wat vooral niet kan. Ik zie je “kinderen slaan’’ (dit is wel meteen een heftige vorm als voorbeeld maar.. ) als onmacht en gelukkig deelde vader dezelfde gedachte, dus dat doen we ook niet. Maar in hoeverre mag je corrigeren en op welke manier doe je dat. Dit ging bij de oudste hartstikke prima en als ik aangaf dat we bij iemand anders thuis waren en hij wel mocht kijken, maar geen spullen mocht aanraken dan luisterde hij en ging ie rustig zitten. Hij wilde wel van alles weten en ging nonchalant van alles vragen. Ondertussen gingen we de spullen in de auto zetten en daar wilde hij maar al te graag bij helpen.
Nou zo gezegd zo gedaan, daar gingen we weer richting huis. We hebben lekker een stuk fruit gehaald en omdat we nog oud brood hadden liggen gingen we vlak daarna de eendjes brood geven. Ook haalden we voor het avondeten spulletjes voor de zelfgemaakte pizza. We hebben leuke kiekjes opgestuurd naar Papa en hebben een fijne dag gehad samen.
Het voelde alsof we al vaker alleen samen zijn geweest en hebben veel kunnen lachen, maar de oudste is ook een beetje gek net zoals ik dus we hebben ook gezellig gek kunnen dansen samen.
Al snel ging de tijd voorbij en kwam in de middag Papa weer thuis van werk. Hij kon Papa alles vertellen wat we hadden gedaan en dat hij zin had om die zelfgemaakte pizza te maken en natuurlijk om die ook op te eten!
En daar gingen we hoor.. van de tomatensaus, tot aan de gesmolten kaas en tonijn. Hmmm lekker! In de oven en wachten totdat ze klaar zijn. Ook daar hebben we natuurlijk veel foto’s van gemaakt. En de pizza was heeeerlijk! Na onze eerste ontmoeting, was dit de eerste keer dat ik alleen met hem was en dat we samen hebben gegeten vind ik erg belangrijk. Zo ben ik zelf ook opgevoed om altijd samen aan tafel te eten en dit zorgde ervoor dat hij ons als een eenheid zag. We hadden er alle drie plezier in en dat was het belangrijkste van deze dag.
In het begin hield ik een spiegel voor me: je weet dat je goed met kinderen op kan schieten, maaaaar heeft hij dezelfde gevoelens als dat jij hebt? Gaat hij je wel leuk vinden? Gaat hij je wel aardig vinden? Zal hij je accepteren? Ik was bang om gezien te worden als indringer. Mijn ideaal beeld als kind en nu nog steeds was om mijn ouders samen gelukkig te zien, in één huis, als gezin onder één dak. Ik zou het begrijpen als ik gezien zou worden als een indringer. En natuurlijk ging het deze dag op z’n beloop, maar weet je niet hoe de andere keren zullen gaan. Je zal heus wel dingen tegenkomen wat je niet leuk vindt of daar waar je wel moet corrigeren, maar de klik was er en die was fijn!
• Hoe was de eerste keer alleen voor jou? Wat voelde je? Hoe voelde je je? Gespannen? Of juist niet.
Ik ben erg benieuwd naar jouw verhaal en of we dezelfde gedachten delen.
Je kan een reactie plaatsen in de comments. 💙
#StepMomQueen #QualityTime #FirstTime #Spannend #Spiegelen #Corrigeren #Grenzen #Plezier #Pizza #Eenheid
Comentarios