top of page
Search
  • Writer's pictureTatiana Belhaj

Sleepover

Updated: Jan 3, 2020

We probeerden de kinderen zoveel mogelijk te zien, dit ging niet altijd even makkelijk. Naar mijn gevoel was het soms ook lastig om te accepteren dat er een nieuwe vrouw in het leven was gekomen van de kinderen. Ik voelde dit sterk aan. Ik had met eentje ver in het verleden contact, omdat we in dezelfde wijk woonde. Toen wist ik nog niet dat zij een zoon had met mijn vriend. We waren nooit echt vriendinnen, maar kenden elkaar uit de buurt. Ik werd toen geblokkeerd en verwijderd van de social media kanalen en van elkaar af en toe zien en vriendelijk gedag zeggen, was toen voorbij.

Toch weerhield het mij niet om zelf aardig te blijven. Zonder daadwerkelijk of volledig te kunnen voelen wat hun moeders voelen, kon ik me wel in ze verplaatsen of me er iets bij voorstellen.

Het contact was wisselend tussen die twee. De oudste mocht toen wel blijven slapen. Ook hebben wij een éénkamerwoning, dat betekent dat we maar één slaapkamer hebben. Dat betekent ook dat als we met zijn drieën willen slapen dat we dan creatief moeten zijn. Gelukkig hadden we een oplossing bedacht. Daar is die mooie uitvinding: een luchtbed. Die blazen we mooi op, lekker vol en groot en pleuren we zo de woonkamer in. We hadden een slaapfeestje en deden een filmavond. Ik probeerde het de mannen zo comfortabel mogelijk te houden en ging op de bank slapen, want ja ik dacht het is toch maar één nachtje. Ook hield ik rekening dat J. naast papa zou liggen. Met het idee dat het misschien toch een beetje eng zou zijn als hij tussen ons in zou liggen.


J. had bij ons toen nog niet zijn eigen pyjama, maar daar had hij zelf een oplossing voor. Ik kan toch wel een shirt van Papa aan zei hij. Maar natuurlijk mag dat, dat doen we gewoon. Met een veel te groot shirt kon hij er wel in zwemmen. En dat is ook wat hij ging doen: zwemmen. We deden alsof het luchtbed één groot zwembad was en gingen de schoolslag maken. Wat een gekkie dacht ik. We deden gezellig met hem mee.

Hij hield het niet heel lang vol en voordat we het wisten lag hij al te snurken. Hij lag er voldaan en vredig bij en wij gingen met z’n tweeën verder film kijken. De volgende ochtend hadden we croissantjes uit de oven gemaakt plus verse Jus d’orange. Heerlijk zo een ontbijt. Ondanks dat ik de oudste wat vaker zag, was het voor hem nog steeds wennen dat ik er was. Alles was natuurlijk Papa.. zijn veilige thuishaven. Ik probeerde om altijd mezelf te zijn: lief, spontaan, beetje gek, maar altijd zorgzaam. En bleef volhouden dat kinderen de puurste vorm is die je kan kennen. Als kinderen je niet moeten dan merk je dat vanzelf, maar één ding wist ik zeker: ik blijf altijd mezelf, naar mezelf toe, naar mijn partner toe, maar ook naar de kinderen toe, ondanks dat het lastig is.. blijf altijd dicht bij jezelf! 💙





51 views0 comments

Recent Posts

See All

Comentários


Post: Blog2_Post
bottom of page