De meeste weten dat Surinamers altijd een grote familie hebben, waarvan je een nieuwe oom of nicht ontmoet op feestjes. Als je gaat daten met iemand, vraag je standaard naar de familienaam. Ik weet zeker dat velen Surinamers na het lezen hiervan aan het lachen zijn en het herkennen.
Mijn familie.. de familie van mijn moederskant is dan ook zeker niet klein. Ik had het geluk om te mogen opgroeien met een groepje aan nichtjes en neefjes. We waren zo een beetje rond de zelfde leeftijd en ja bij elk feestje waren we aanwezig. Hoe je het ook deed, je zorgde ervoor dat je er was. Het was een fijne tijd om met hun op te groeien en ik heb er mooie herinneringen aan overgehouden. Als je zo hecht bent, ben je onbewust toch op zoek naar een goedkeuring. Ik nam dan ook de kinderen mee om kennis te maken met deze grote, gekke, maar fantastische familie. Ze waren één van de eerste die ik heb voorgesteld aan mijn (stief)kinderen.
De kinderen wilde in eerste instantie niet naar binnen, ze werden ineens verlegen en gingen zich verstoppen in de gang. De oudste durfde wel een beetje naar binnen te kijken, maar zag al snel dat er dus best wat mensen binnen zaten. Mijn vriend bleef dan ook best wel lang met de kinderen op de gang. Er was iemand jarig en er lagen ballonnen op de grond. Ik heb de oudste weten over te halen om ook met de ballonnen te komen spelen. Hij maakte er een zwemfeestje van op de grond tussen de ballonnen haha. Ik dacht helemaal prima jongen, zolang je je maar op je gemak voelt. De jongste bleef bij papa hangen en had hem opgetild midden in de ruimte. Zoals altijd staat er bij mijn oom en tante een snoeppot op tafel en er werd aan hem gevraagd of hij ook wou. Hij durfde niet eens nee te zeggen, maar schudde wel zijn hoofd. Ik zag dat hij twijfelde om een snoepje aan te nemen. Papa stond nog steeds met E. in zijn armen en hij zei: Ik wil het met Tatiana samen pakken. Oké, dacht ik. Dat is alvast een begin. Ik was helemaal verbaasd dat hij uit zichzelf aangaf om het samen met mij te pakken. Telkens als ik wat wil vragen, waarvan ik denk dat één van de kinderen mij zullen weigeren, komt die plankenkoorts opspelen ''wat nou als ze Nee zeggen?''. Dit had ik nu ook weer en toch waagde ik die sprong. E., wil je anders met mij samen kaarten? Op dat moment zat ik met mijn nichtjes te kaarten aan tafel. Nou dat wilde hij wel en ging zo tussen mijn benen zitten. Op dat moment kwam hij een beetje los.
Wat ik erg fijn vond was dat mijn nichtje vragen ging stellen en überhaupt goed met kinderen om kan gaan, de kinderen vonden het leuk om met haar te praten. Ook merkte ik dat ze meteen een klik met haar hadden en dat was erg mooi om te zien. Mijn andere nichtjes en neefjes toonden meteen interesse en hadden dan ook veel vragen naar mij toe. Ik vond het niet erg, want ergens wist ik dat het goed zat. Dit waren de mensen met wie ik ben opgegroeid, ik ken ze.. ik weet wie ze zijn en had daarom ook maar gezonde zenuwen voor deze ontmoeting. De kinderen zijn van o.a. Antilliaanse afkomst, maar ondanks dat werden ze verlegen van de velen mensen in één ruimte. Ze hebben het keurig gedaan en ik was dankbaar voor mijn familie dat ze er zo mee zijn omgegaan. Het voelde fijn en vertrouwd net zoals de afgelopen jaren. Het ging zonder vooroordeel, zonder verwachtingen en dat terwijl ik ze had verteld dat het mogelijk was dat de jongste bij ons zou komen wonen. Hierover vertel ik later meer. . . . . . . . . #StepMomQueen #SurinaamseFamilie #EersteKeer #Eenheid #Jeugdsentiment #Herinneringen #GeenVooroordeel #VertrouwdeOmgeving #Liefde
Comments